WKŻ.8361.147.2014

                                                                                               Szczecin, dnia 17.03.2015r.

  ZACHODNIOPOMORSKI                                            

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

 

 

„SANO” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

ul.  Nowowiejskiego 11

75-587 Koszalin

 

 

DECYZJA WKŻ.8361.147.2014

o wymierzeniu kary pieniężnej

 

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r. poz. 669 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267     z późn. zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy „SANO” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością karę pieniężną w wysokości 500,00 złotych (pięćset złotych 00/100) z tytułu wprowadzenia do obrotu 3 partii przetworów mlecznych o wartości 127,01 zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Uzasadnienie

 

W dniach 4 i 5 września 2014r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004, str. 1, z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r. poz. 669 ze zm.), w związku z  art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2  ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), zgodnie z upoważnieniami Nr 00013689 oraz 00013691 z dnia 04 września 2014r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy „SANO” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącego działalność gospodarczą w Gryficach przy ul. Wojska Polskiego 44, zwanego dalej również „stroną”.

 

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie handlowej 3 partie przetworów mlecznych o łącznej wartości 127,01 zł, tj.:

1. Serek twarogowy kozi do smarowania, produkt terminowany Naturalny, Turek 150g; oznakowany m.in.: należy spożyć do:23.10.14, „Mleczarnia „TUREK” Sp. z o.o., ul. W. Milewskiego 11; 67-700 Turek, Zakład w Głubczycach ul. Raciborska 36 48-100 Głubczyce;.
2. Serek topiony do smarowana Naturalny, 140 g., Bakoma oznakowany m.in. najlepiej spożyć przed 08.01.2015, partia 08.01.15, Bakoma Sp. z o.o., ul. Połczyńska 97a, 01-303 Warszawa przez Polmlek Sp. z o.o. ul. Modlińska 310/312 03-152 Warszawa  Zakład Mleczarski w Lidzbarku Warmińskim ul. Topolowa 1, 11-100 Lidzbark Warmiński;
3. Masło Osełkowe Tradycyjne 82%, tł. 100% Oryginalne, 275 g, oznakowanego m.in. najlepiej spozyć przed: 18.09.,partia 134, Producent Masmal Dairy Sp. z o.o. ul. Magazynowa 8, 86-300 Grudziądz;

których oznakowanie poddano kontroli m.in. pod kątem przepisów ustawy o jakości handlowej artykułów rolno - spożywczych. W wyniku kontroli stwierdzono, że Serek twarogowy kozi do smarowania, produkt terminowany Naturalny, Turek 150g, zawiera w składzie substancje zagęszczające – karagen, mączka chleba świętojańskiego; Serek topiony do smarowana Naturalny, 140 g., Bakoma - w składzie zawiera sole emulgujące: E452, E450, E339 oraz Masło Osełkowe Tradycyjne, w składzie którego występują substancje dodatkowe tj. barwnik – mieszanina karotenów.

 

Mając na uwadze zastosowanie w nazwie środka spożywczego określenia „naturalny” albo „tradycyjny” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tych środków spożywczych, zawartymi na opakowaniu w toku kontroli uznano, iż oznakowanie to wprowadza konsumenta w błąd co do charakterystyki środka spożywczego w zakresie jego nazwy, właściwości, składu źródła pochodzenia oraz metod wytwarzania lub produkcji, a także poprzez przypisywanie środkowi spożywczemu właściwości, których nie posiada oraz sugeruje, że środek spożywczy posiada właściwości szczególne.

 

W związku z powyższym w toku kontroli uznano, iż taki wprowadzający konsumenta w błąd sposób oznakowania stanowi naruszenie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z naruszeniem przepisu art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 ze zm.).

 

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia w zakresie oznakowania, pismami z dnia 7 października 2014 r. do kontrolowanego przedsiębiorcy oraz do producentów zakwestionowanych środków spożywczych Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował wystąpienia pokontrolne, wzywające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie pismem z dnia 29 października 2014r. strona poinformowała, iż produkty wymienione w wystąpieniu pokontrolnym zostały wycofane z obrotu.

 

Z kolei przedsiębiorca Mleczarnia „Turek” Sp. z o.o. w odpowiedzi na wystosowane do niego wystąpienie pokontrolne, pismem z dnia 13 października 2014r. poinformował, iż nie podziela stanowiska wyrażonego przez organ odnośnie rzekomego wprowadzania konsumentów w błąd poprzez kwestionowaną nazwę „naturalny” oraz ze w jego ocenie oznakowanie jego produktu jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Jednocześnie producent podniósł, że w przypadku produktów mleczarskich termin „naturalny” umieszczany jest na opakowaniach produktów mleczarskich, celem zasygnalizowania, że ich  smak i aromat pochodzi wyłącznie ze składników, które nie zostały zmodyfikowane  za pomocą dodatków smakowych typu „zioła” czy „szczypiorek”.

W odpowiedzi do producenta pismem z dnia 24 października 2014 r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej podtrzymał swoje stanowisko zajęte w sprawie oznakowania kwestionowanego produktu.

 

Z kolei przedsiębiorca Bakoma Sp. z o.o. pismem z dnia 21 października 2014 r. poinformował, iż w związku z wystąpieniem pokontrolnym dokonał korekty na opakowaniach zmieniając zapis „Naturalny” na „Serek o smaku naturalnym”.

 

Producent zakwestionowanego w toku kontroli Masła Osełkowego Tradycyjnego 82%, tłuszcz 100% , Oryginalne 275 g w odpowiedzi na wystosowane do niego wystąpienie pokontrolne w piśmie z dnia 16 października 2014 r. podniósł, iż zarzuty organu dot. wprowadzenia w błąd konsumentów co do charakterystyki środka spożywczego są niezasadne. Producent, reprezentowany przez pełnomocnika, radcę prawnego Łukasza Szmita, podniósł, iż organ nie zdefiniował pojęcia „tradycyjne”, nie wskazał co należy rozumieć pod pojęciem „tradycyjne metody produkcji”, a w szczególności do jakiej tradycji należy się odnieść. Stąd też, przy uwzględnieniu definicji słownikowej pojęcia „tradycyjny”, w ocenie producenta, zasadne jest stosowanie do zakwestionowanego produktu ww. określenia. Niezależnie od powyższego producent wskazał, iż po wnikliwej analizie wprowadzone zostaną ewentualne modyfikacje w zakresie oznakowania produktu, przy uwzględnieniu stanowiska organu.

W piśmie z dnia 29 października 2014 Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej poinformował producenta, że podtrzymuje swoje stanowisko w sprawie.

 

Mając na uwadze ustalenia kontroli oraz uwzględniając okoliczność, iż z dniem 13 grudnia 2014r. nastąpiła zmiana przepisów prawa żywnościowego, która spowodowała uchylenie przepisu art. 6 ust. 2 w/w ustawy oraz art. 46 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.), Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej dokonał analizy stwierdzonego w toku kontroli naruszenia w kontekście podstaw do wszczęcia postępowania zmierzającego do wymierzenia kary administracyjnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

 

Obecnie wymogi dotyczące informacji na temat żywności uregulowane są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Radu (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywy Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE L 304 z 22.11.2011r., s. 18 z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 1169/2011”, które jest aktem prawnym obowiązującym wprost w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 w/w ustawy, którego naruszenie stwierdzone zostało w trakcie kontroli inspektorów Inspekcji Handlowej, do znakowania artykułów rolno-spożywczych stosuje się odpowiednio wymagania określone w (…) art. 46 ust. 1 pkt 1 (…) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.).

 

Z dniem 13 grudnia 2014r. uchylone zostały cytowane wyżej przepisy zarówno art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, jak i art. 46 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

 

Nie mniej jednak obowiązek przekazywania rzetelnych informacji na temat żywności, tj. niewprowadzających w błąd co do właściwości środka, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji wprowadzony został przepisem art. 7 ust. 1 lit a) rozporządzenia 1169/2011, który wprost stosuje się od dnia 13 grudnia 2014r.

 

Norma zawarta w tym przepisie zatem, w odróżnieniu od normy zawartej w cytowanym wyżej przepisie art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, który odsyłał do art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wprost reguluje obowiązek rzetelnego informowania na temat żywności, tj. takiego które nie wprowadza w błąd.

 

Mając powyższe na uwadze pismem z dnia 20 lutego 2015r., Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę „SANO” Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 3 partii artykułów rolno-spożywczych o wartości 127,01 zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do: jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji, tj.

1. Serek twarogowy kozi do smarowania, produkt terminowany Naturalny, Turek 150g; którego nazwa z określeniem „naturalny” sugeruje, że produkt został wytworzony ze składników pochodzenia naturalnego, podczas gdy w składzie występują substancje zagęszczające – karagen, mączka chleba świętojańskiego.
2. Serek topiony do smarowana Naturalny, 140 g., Bakoma, którego nazwa z określeniem „naturalny” sugeruje, że produkt został wytworzony ze składników pochodzenia naturalnego, podczas gdy w składzie występują sole emulgujące: E452, E450, E339
3. Masło Osełkowe Tradycyjne 82%, tł. 100% Oryginalne, 275 g którego nazwa „tradycyjne” sugeruje m.in., że produkt wyprodukowany jest tradycyjna metodą produkcji podczas gdy w składzie występują substancje dodatkowe tj. barwnik – mieszanina karotenów

 

 

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia nie skorzystała.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

 

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno- spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

 

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

 

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych u danego przedsiębiorcy uregulowane zostały w rozporządzeniu 1169/2011.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych przepisów prawa żywnościowego, etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumentów w błąd.

 

Przywołana wyżej ustawa o jakości stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

 

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.

 

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

 

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011, podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej, że jest niezgodna z mającym zastosowaniem prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz wymaganiami odpowiednich przepisów.

 

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

 

W świetle powyższych definicji strona odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej.

 

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) kary pieniężne, o których mowa m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

 

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

 

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanej 3 partii artykułu rolno-spożywczego o wartości 127,01 zł, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu w przypadku wprowadzającej w błąd informacji na temat żywności, tj. zastosowanie w nazwie środka spożywczego określeń „naturalny” albo „tradycyjny” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu, zawartymi na opakowaniu w/w środków spożywczych, w którym pojawiły się m.in substancje zagęszczające (karagen, mączka chleba świętojańskiego), sole emulgujące (E452, E450, E339) czy też substancje dodatkowe (barwnik – mieszanina karotenów) jest o tyle znaczny, iż takie oznakowanie artykułów rolno-spożywczych sugeruje, że produkty zostały wytworzone w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych. W ocenie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wiedza w tym zakresie jest istotna nie tylko z punktu widzenia prawa do informacji, mogącego przesądzić o dokonanym wyborze, ale również ze względu na preferencje żywieniowe konsumenta, do którego produkt może trafić. Przepisy prawa żywnościowego precyzyjnie regulują zakres i sposób przekazywania informacji, jaki konsument winien otrzymać w momencie dokonywania zakupu danego środka spożywczego. Wskazane przepisami prawa informacje, które winny znaleźć się na opakowaniu danego produktu, mają stanowić jasną i rzetelną informację dla konsumenta. Konsument, kierując się informacjami zawartymi w oznakowaniu środka spożywczego, mając na względzie zarówno wskazania zdrowotne, jak i preferencje smakowe, ustala swoją dietę. Z tego względu istotnym jest, aby wszystkie informacje, istotne z punktu widzenia konsumenta, były rzetelne i nie wprowadzały w błąd.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym obrót artykułami spożywczymi i powinny być mu znane przepisy dotyczące obrotu takimi środkami. Strona należy zatem do kręgu podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzane przez siebie do obrotu artykuły rolno- spożywcze. W odniesieniu do stwierdzonej w toku kontroli nieprawidłowości dotyczącej oznakowania środków spożywczych organ uznał, iż w tym zakresie strona ponosi winę z racji tego, że wprowadzając do obrotu środki spożywcze strona miała możliwość zweryfikowania napisów umieszczonych na opakowaniu jednostkowym zakwestionowanych produktów. Zatem takie wprowadzające w błąd oznakowanie przedmiotowych produktów widoczne było od momentu jego zakupu przez przedsiębiorcę i z tego względu wprowadzenie ich do obrotu stanowi o winie przedsiębiorcy. Nie ma przy tym znaczenia, w kontekście przepisów regulujących zakres i krąg podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzanie do obrotu środków spożywczych niespełniających wymagań jakościowych, okoliczność, że strona nie jest producentem, pod którego wyłącznym nadzorem pozostaje proces produkcji, przetwarzania i dystrybucji i nie ma instrumentów bezpośrednio wpływających na jakość dostarczanych jej produktów. Przy ocenie stopnia zawinienia strony organ uwzględnił również postawę strony po powzięciu informacji o nieprawidłowościach w oznakowaniu, strona bowiem wycofała z obrotu zakwestionowane środki spożywcze, o czym powiadomiła tut. organ w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne.

 

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że poza stwierdzoną nieprawidłowością w oznakowaniu środki spożywcze spełniały stawiane im w obowiązujących przepisach prawa wymagania.

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że strona była kontrolowana przez tut. Organ, a wyniku kontroli kwestionowano jakość handlową artykułów rolno - spożywczych.

 

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno- spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, w oparciu o dane będące w posiadaniu organu dokonał oszacowania wielkości obrotów na podstawie art. 23 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), i stwierdził, że w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) strona należy do grupy tzw. „pozostałych przedsiębiorców”, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku jest jednym z największych spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców. Z tego też względu organ odstąpił od ustalenia kwotowej wartości obrotu strony, uznając, iż informacja w tym zakresie nie będzie miała wpływu na ocenę przedmiotowej przesłanki i wymiar kary pieniężnej. Uznano ponadto, że posiadane dane o kategorii przedsiębiorcy są w tym przypadku wystarczające do zakończenia sprawy administracyjnej, co pozostaje w zgodzie z zasadą szybkości postępowania, według której organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

 

 

Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej opisane wyżej okoliczności stanowią podstawę do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Należy zaznaczyć przy tym, że najniższy możliwy wymiar kary wynosi 500,00 złotych, natomiast górną granicę stanowi pięciokrotna wartość korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu produktów o niewłaściwej jakości handlowej. Stąd też przy uwzględnieniu wszystkich opisanych wyżej przesłanek postanowiono wymierzyć stronie karę pieniężną w wysokości 500,00 zł (pięćset złotych).

 

Przy ustalaniu wysokości kary tut. organ wziął również pod uwagę postanowienia art. 17 ust. 2 „rozporządzenia (WE) 178/2002”, zgodnie z którym kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wymierzona w wysokości 500,00 zł kara spełnia te przesłanki, stąd postanowiono jak w sentencji.

 

Zgodnie z art. 104 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego organ administracji publicznej załatwia sprawę poprzez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, w związku z powyższym organ orzekł jak w sentencji.

 

 

Pouczenie:

1. Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, Nr konta: 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

 

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

 

1. Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ul. Plac Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.  

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

                                                                                                                     …........................................................

                   (podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego

                          osoby upoważnionej do wydania decyzji)

Otrzymują:

1. „SANO” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ul.  Nowowiejskiego 11, 75-587 Koszalin
2. a/a.