DECYZJA WKŻ.8361.221.2015

Szczecin, dnia 16.05.2016r.

   ZACHODNIOPOMORSKI
WOJEWÓDZKI INSPEKTOR
  INSPEKCJI HANDLOWEJ

Wojciech Zieziula
firma przedsiębiorcy:
Kukułka – Wojciech Zieziula
Przecław 48B
72-005 Przecław

DECYZJA WKŻ.8361.221.2015
wymierzająca karę pieniężną

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy Wojciechowi Zieziula firma przedsiębiorcy: Kukułka – Wojciech Zieziula, Przecław 48B, 72-005 Przecław karę pieniężną w wysokości 500,00 złotych (pięćset złotych 00/100) z tytułu wprowadzenia do obrotu 2 rodzajów pieczywa i 9 rodzajów wyrobów ciastkarskich oferowanych do sprzedaży „luzem” bez opakowań o łącznej wartości 49,15 zł, nieodpowiadających wymaganiom określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.) w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w     § 19 ust. 1 pkt 2 i 3 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29 ze zm.) ze względu na to, że w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników.

Uzasadnienie

W dniach 24 i 25 listopada 2015r. na podstawie art. 3 ust. 1, 2, 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. UE. L 165 z 30.4.2004, str. 1, z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.), oraz na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 11.05.2001r. Prawo o miarach (Dz. U. z 2013r., poz. 1069) w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.) zgodnie z upoważnieniami nr WKŻ/U-273/2015 i nr WKŻ/U-275/2015 z dnia 24.11.2015r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili kontrolę u przedsiębiorcy Wojciecha Zieziula firma przedsiębiorcy: Kukułka – Wojciech Zieziula, prowadzącego działalność gospodarczą w sklepie „Kukułka” Przecław 48B, zwanego dalej również „stroną”.

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie handlowej 2 rodzaje pieczywa i 9 rodzajów wyrobów ciastkarskich oferowanych do sprzedaży „luzem” bez opakowań o łącznej wartości 49,15 złotych, tj.: bułkę zwykłą 50g, bułkę zwykłą mini 30g, grzebień drożdżowy z serem, kieszeń z wiśnią, kieszeń toffi, kieszeń z jabłkiem, chałkę, jagodziankę, serowiec drożdżowy, wieniec z lukrem, ekler z kremem budyniowym, które sprawdzono pod kątem spełniania wymagań jakościowych określonych m.in. w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29 ze zm.).

W wyniku sprawdzenia stwierdzono, iż przy wszystkich w/w partiach środków spożywczych oferowanych do sprzedaży „luzem” bez opakowań, w miejscu sprzedaży na wywieszce lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz nie uwidoczniono wykazu składników. Powyższe nie odpowiadało wymaganiom jakościowym określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.) z uwagi na niespełnienie wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 i 3 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29 ze zm.).

Mając na uwadze stwierdzone nieprawidłowości w dniu 4 grudnia 2015r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował do kontrolowanego przedsiębiorcy wystąpienie pokontrolne z wnioskiem o usunięcie stwierdzonych uchybień. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie pokontrolne w dniach 5 lutego i 26 kwietnia 2016r. przedsiębiorca przesłał do tut. Inspektoratu sporządzony wykaz składników oraz informację o producencie kwestionowanych środków spożywczych.

W związku z powyższym, pismem z dnia 18 kwietnia 2016r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę Wojciecha Zieziula firma przedsiębiorcy: Kukułka – Wojciech Zieziula, prowadzącego działalność gospodarczą w sklepie „Kukułka” Przecław 48B o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu 2 rodzajów pieczywa i 9 rodzajów wyrobów ciastkarskich oferowanych do sprzedaży „luzem” bez opakowań o łącznej wartości 49,15 zł, nieodpowiadających wymaganiom określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.) w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 i 3 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29 ze zm.) ze względu na to, że w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników.

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia nie skorzystała.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i  oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

W świetle przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych do sprzedaży uregulowane zostały m.in. w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 1169/2011” oraz na gruncie prawa krajowego w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie znakowania”, stanowiącego akt wykonawczy do ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych jw.

Zgodnie z treścią przepisu art. 44 rozporządzenia 1169/2011 w przypadku oferowania środków spożywczych do sprzedaży konsumentom finalnym lub zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub w przypadku pakowania środków spożywczych w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta lub ich pakowania do bezpośredniej sprzedaży jedynie przekazania danych szczegółowych dotyczących wszelkich składników lub substancji pomocniczych w przetwórstwie, wymienionych w załączniku II lub uzyskanych z substancji lub produktów wymienionych w załączniku II, powodujących alergię lub reakcję nietolerancji, użytych przy wytworzeniu lub przygotowywaniu żywności i nadal obecnych w produkcie gotowym, nawet jeżeli ich forma uległa zmianie, jest obowiązkowe. O przekazaniu pozostałych informacji szczegółowych dotyczących środka spożywczego wskazanego w treści tegoż przepisu (tj. oferowanego do sprzedaży luzem) regulują przepisy prawa krajowego państw członkowskich. Taką regulację wprowadziło rozporządzenie w sprawie znakowania.

Zgodnie z przepisem § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie znakowania w przypadku środków spożywczych oferowanych do sprzedaży konsumentowi finalnemu lub zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub w przypadku pakowania środków spożywczych w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta finalnego lub ich pakowania do bezzwłocznej sprzedaży podaje się m.in. nazwę albo imię i nazwisko producenta (pkt 2), wykaz składników – zgodnie z art. 18-20 rozporządzenia 1169/2011, z uwzględnieniem informacji, o których mowa w art. 21 tego rozporządzenia (pkt 3).

Z kolei zgodnie z przepisem § 19 ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu.

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.             

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze i podmioty działające na rynku pasz zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011, które jest aktem prawnym obowiązującym wprost w państwach członkowskich Unii Europejskiej, podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej, że jest niezgodna z mającym zastosowanie prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz wymaganiami odpowiednich przepisów.

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

W świetle powyższych definicji przedsiębiorca Wojciecha Zieziula, odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułów rolno-spożywczych niezgodnych z wymaganiami jakościowymi.

Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.), stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678 ze zm.) kary pieniężne, o których mowa  m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów oraz przychodu, a także wartość kontrolowanych artykułów rolno-spożywczych, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanych artykułów rolno-spożywczych, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu w przypadku braku uwidocznienia w miejscu sprzedaży obowiązkowych informacji dla konsumentów w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników jest o tyle znaczny, iż poprzez brak uwidocznienia informacji w tym zakresie konsument pozbawiony jest wiedzy, kto jest producentem wyrobów piekarniczych i jakie składniki są w nich zawarte. W ocenie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wiedza w tym zakresie jest istotna nie tylko z punktu widzenia prawa do informacji, mogącego przesądzić o dokonanym wyborze, ale również ze względu na preferencje żywieniowe konsumenta, do którego produkt może trafić. Przepisy prawa żywnościowego precyzyjnie regulują zakres i sposób przekazywania informacji, jaki konsument winien otrzymać w momencie dokonywania zakupu danego środka spożywczego. Konsument, kierując się informacjami dotyczącymi środka spożywczego, mając na względzie zarówno wskazania zdrowotne, jak i preferencje smakowe, ustala swoją dietę. Z tego względu istotnym jest, aby wszystkie informacje, istotne z punktu widzenia konsumenta były udostępnione.

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że zakwestionowane wyroby piekarnicze poza wskazanymi nieprawidłowościami dotyczącymi braku uwidocznienia informacji dotyczącej nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników spełniały pozostałe wymagania jakościowe. Organ uwzględnił jednak fakt, iż stwierdzona nieprawidłowość pomimo tego, że dotyczyła oznakowania, które stanowi jedynie część wymagań w zakresie jakości handlowej przewidzianych przez przepisy prawa dla tego rodzaju środków spożywczych w obrocie z udziałem konsumentów, to informacja o składzie artykułów rolno-spożywczych stanowi jeden z najważniejszych elementów jakości handlowej.

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że dotychczas przedsiębiorca Wojciech Zieziula nie był kontrolowany przez tut. organ Inspekcji Handlowej w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Organ uwzględnił również fakt, iż strona prowadzi działalność gospodarczą od 2014r. i powinny być jej znane przepisy regulujące dany rodzaj działalności gospodarczej.

Niezależnie od powyższego organ uwzględnił działania podjęte przez stronę w związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami, o czym strona poinformowała w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne.

Biorąc pod uwagę czwarty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów oraz przychodu przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, z uwagi na brak możliwości zastosowania procesu szacowania określonego w art. 23 § 3 pkt 1 – 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) wziął pod uwagę przy ocenie tej przesłanki obraz i charakterystykę działalności gospodarczej strony poprzez uwzględnienie prowadzenia działalności gospodarczej tylko w jednym miejscu oraz stosunkowo niedługi okres wykonywania działalności gospodarczej przez stronę, tj. od 2014r. Uwzględniając wyżej opisane okoliczności Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, że w świetle przepisów rozdziału 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015r., poz. 584 ze zm.) strona należy do grupy tzw. „mikroprzedsiębiorców”, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku jest jednym z najmniejszych w stosunku do pozostałych kategorii przedsiębiorców.

Przy ocenie wartości kontrolowanych artykułów rolno-spożywczych Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność iż wartość ta nie była znaczna i wynosiła 49,15 złotych.

Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej opisane wyżej okoliczności stanowią podstawę do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Należy zaznaczyć przy tym, że najniższy możliwy wymiar kary wynosi 500,00 złotych, natomiast górną granicę stanowi pięciokrotna wartość korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu produktów o niewłaściwej jakości handlowej. Stąd też przy uwzględnieniu wszystkich opisanych wyżej przesłanek postanowiono wymierzyć przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 500,00zł., a zatem w najniższym możliwym jej wymiarze.

Przy ustalaniu wysokości kary tut. organ wziął również pod uwagę postanowienia art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zdaniem organu wymierzona kara pieniężna spełnia te przesłanki, stąd postanowiono, jak w sentencji.

W myśl art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016, poz. 23) organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji. W związku z powyższym organ orzekł jak w sentencji.

Pouczenia:

 Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, Nr konta: 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej
Ewa Kryjom